الديمقراطية في الإسلام العقاد (بدون انترنت) İndir

İslam hukuku, insan demokrasisinin belirlenmesinden önce gelen yasaların ilkiydi. Bir kişinin, yöneticilerini seçmede etkili olma hakkı veren bir hak olarak kazandığı demokrasidir ve kötülüğü önlemek veya isyanı çözmek hükümetin hilelerinden sadece biri değildir. Çoğunluğu İslam'a borçlu olan Arap bölgesi halklarının özgürlük özleminin artmasının ardından, “İslam'da demokrasi” ilkelerini tanımlama, yorumlama ve tahlil açısından El Akad'ın sunduklarından yararlanmaları serbestti. Ve mevzuat, iç ve dış politikalar ve yazar, sonunda, uygulayıcılarına onları dar yerel formüllerden insana, hatta küresel biçime çıkaran daha geniş ve daha kapsamlı bir vizyon veren ilke ve hedeflere özgü olan, İslam'ın kendi demokrasisine sahip olduğu sonucuna varıyor.

kitabın içeriği:


giriş
Demokrasi nedir?
İncil Dinlerinde Demokrasi
Arap demokrasisi
Muhammed çağrı çağında eyalet hükümetleri
İnsan demokrasisi
Evren hükümeti
Yargı sözü
Beyler
İmam
Siyasi demokrasi
Ekonomik demokrasi
Sosyal demokrasi
Demokratik etik
Mevzuat
Eliminasyon
Uzaylılarla
Dışişleri
Deneyim ve uygulamada
İslami düşünürlerin sözleri
Sonuç

Yazar hakkında:


Abbas Mahmoud Al-Akkad: Büyük bir edebi, şair, filozof, politikacı, tarihçi, gazeteci ve edebiyat nişlerinin keşişi. Ünü tanındı ve dünyayı edebiyatıyla doldurdu ve modern Arap edebiyatında benzersiz bir durumu temsil etti ve burada eşsiz bir konuma ulaştı.

Abbas Mahmoud Al-Akkad, MS 1889'da Asvan Valiliği'nde doğdu ve babası Kayıtlar Departmanının basit bir çalışanıydı. Al-Akkad temel sertifikayı almaktan memnundu, ancak okumayı kucakladı ve kendi kendine yetiştirdi. Kütüphanesinin otuz binden fazla kitap içerdiği yer. Al-Akkad birçok devlet görevinde çalıştı, ancak hükümet işlerinden nefret ediyor ve onu edebiyatı için bir hapishane olarak görüyordu. Bu nedenle katıldığı hiçbir işte uzun süre devam etmedi. Gazetecilik işine git. "Al-Dustour" gazetesinin yanı sıra "Al-Dhiya" gazetesinde çalıştı ve dönemin en ünlü gazete ve dergilerinde yazdı. Al-Aqqad hayatını edebiyata verdi. Evlenmedi ama "Sarah" adlı romanında ikisinin ölümsüzleştirdiği aşk hikayeleri yaşadı.

Akkad çok onurlandırıldı; Kahire'deki "Arapça Dil Akademisi" üyeliğini aldı ve Şam ve Bağdat'taki "Arap Dili Akademisi" muhabirinin bir üyesiydi ve "Sanatta Devlet Başarı Ödülü" nü verdi, ancak Kahire Üniversitesi'nden "fahri doktora yapmayı reddettiği" için almayı reddetti.

Al-Akkad, birçok savaşta savaşan bir savaşçıydı; Edebiyatta en büyük şair ve yazarlarla çatıştı ve “Divan ve Edebiyat” adlı kitabında şairlerin Emiri Ahmed Shawqi ile kendisi arasında bir savaş yaşandı. Ayrıca "Abdülkadir El Mazni" ve "Abdül-Rahman Şukri" ile birlikte "Divan Okulu" nu kurdu; Hayal gücünün ve şiirsel imgenin yenilenmesi ve şiirsel yapıda organik birliğin bağlılığı çağrısında bulundu. “Mustafa Sadiq Al-Rafi'i” gibi birçok yazar ve şaire de saldırdı. Ayrıca “Taha Hüseyin”, “Zaki Mübarek”, “Mustafa Cevad” ve “Bint el-Şati” ile entelektüel çatışmalar yaşadı.

Al-Akkad, siyasi yaşam alanına güçlü bir şekilde katıldı. El Vafd partisine katıldı ve cesurca "Saad Zaghloul" u savundu, ancak MS 1933'te "Mustafa el-Nahas" ile bir anlaşmazlığın ardından partiden istifa etti. Ve kral, anayasayı hazırlarken saldırdı. 1936 Antlaşması'na karşı çıktığı için dokuz ay hapis yattı. Ayrıca tiranlıkla, mutlakiyetçilikle, faşizmle ve Nazizmle de savaştı.

Kitapları yüzden fazla sayıya ulaştı ve en ünlüleri arasında sayılması zor pek çok makalenin yanı sıra dahiler ve yalnız bir hikayesi var.

1964'te vefat etti, devasa bir miras ve halefleri için boş bir platform bıraktı.