Autism İndir

Otizm çok problemli bir gelişimsel bozukluktur, öyle ki psikologlar bunu yaygın gelişimsel bozukluklar olarak adlandırırlar. Otizm çocuk gelişiminin birçok yönü üzerinde çok fazla etkiye sahiptir (aşağıya bakınız). Mofeed eğitim programı, sağlıklı çocuk, otizm, eğitim ve özel ihtiyaçların gelişimini desteklemektedir.
Otizm spektrum bozuklukları (ASD) sosyal etkileşim ve iletişimde önemli ölçüde bozulmaya neden olan gelişimsel engellerdir ve bireyi atipik davranış ve meşguliyet sergilemeye yönlendirmektedir. Otizmin sistematik tanımlamasının ilk eserleri, 1940'lardan kalmadır; bu alandaki iki öncü, Leo Kanner ve Hans Asperger'dir (o zamanlar biraz daha az ciddi bir otizm formunu tanımlayacaklardır). Bruno Bettelheim, otizm hakkındaki teorileriyle de bilinir.

Genel açıklama

Esas olarak otistik bozukluğu simgeleyen şey, birçok yönüyle toplumsal ilişkidir.
Otizm kelimesinin etimolojisi, aynı zamanda, kendine bir çekilme anlamına da gelir. Otistik kendi dünyasındadır ve başkalarını ve onların iletişim kurma ya da ilgilenme girişimlerini algılamamaktadır.

Otistik insanların bağlanma ve sevgi yeteneğine sahip oldukları bilinmesine rağmen, otizmin ana belirtileri diğerleriyle karşılıklı etkileşimlerde yatmaktadır!

Otizm, diğerinde ifadeleri ve duyguları çözmek ve çözmek için çok derin bir engel olarak iyi düşünülmüş olmalıdır. Artık, engelliliğin ortaya çıkardığı insan ilişkileri için gerekli olan toplumsal bilgilerin anlaşılması ve yönetilmesi seviyesinde olduğu düşünülmektedir. Karşılıklılık seviyesinde tezahür eden engel, bir gülümsemeye tepkinin yokluğu, göz teması kurmanın imkansızlığı, ismine karşı tepkisizlik.

Otistik kişi, ilgi alanlarını, duygularını ve diğer insanlarla olan faaliyetlerini paylaşırken muazzam zorluklarla karşılaşır. Dahası, çoğu zaman, çıkarları seslere (otomobillerin geçişi) veya çok özel nesnelerin parçalarına (oyuncak kamyonun tekerlekleri) odaklanabilir. Gerçek sosyal ve duygusal engellerden bahsediyoruz. Örneğin otistik çocuk, sembolik oyun, hayali oyun, küçük insanlar için kesinlikle temel olan bir öğrenme biçimi uygulayamaz.

Otizmin ilk çalışmaları otizmli çocukların ebeveynlerini çok suçlu yaptı. Anneler psikiyatristler tarafından çocuklarının soğuk ve ölümcül davranışlarından sorumlu oldukları için tam anlamıyla suçlandılar. Bu 'korkunç ananın' acılılığından kurtulmak için, çocuklar kendi başlarına bu derin çekilmeye sığındılar. Bugün, hastalığın derin (ve ciddi!) Bir yanlış anlaşılmasının olduğunu biliyoruz ve günümüzde otizme yaklaşım çok farklı. Çok talihsiz bir hata, suçlu anneler hakkında hayal etmeye cesaret edemeyeceğimiz sonuçlarla.