7 навыков высокоэффективных людей — Стивен Кови İndir

Bütün bu sorunlar derin ve acı verici. Bir sopayla onları çözmeyin.
Birkaç yıl önce eşim Sandra ve ben benzer bir problemle karşılaştık. Oğullarımızdan biri okulla hiç ilgilenmedi. Arkasında kronik bir gecikme vardı; Sorunun koşullarını bile anlamadım, çözümden bahsetme. Toplumsal olarak, olgunlaşmamış, sevdiklerinizle bile konuşmaktan daima utangaçtı. Fiziksel olarak zayıf, cılız, cılız, zayıf koordineli hareketlerle, örneğin, top havada olduğu sırada bile bir beysbol sopası sallıyordu. Başkalarının alay konusu.
Sandra ve ben, Stephen Covey 7'nin son derece etkili insanların becerilerine yardım etme arzusuyla doluyduk. Ebeveyn rolümüzü gerçekleştirirken, yaşamın her alanında önemli olan başarıya ulaşmanın özel bir önem taşıdığını hissettik. Bu nedenle, davranışlarını etkilemeye çalışırken, onunla ilgili tutum ve davranışlarımız üzerinde çalışmaya başladık. Olumlu düşünme tekniğini kullanarak onu psikolojik olarak yeniden şarj etmeye çalıştık:
- Hadi hadi oğlum! Yapabilirsin! Yapabileceğini biliyoruz! Sopayı biraz daha yükseğe alın ve topa bakın. Yaklaşana kadar sallanmayın.
Ve eğer oğlun biraz daha iyisi varsa, onu neşelendirmeye zorluyoruz:
“Aferin, evlat, böyle devam et!”
Birisi ona güldü, biz mocker üzerinde fırladı:
- Onu rahat bırak! Müdahale etmeyin! O sadece öğreniyor!
Aynı zamanda oğlumuz gözyaşlarına boğuldu ve asla başarılı olamayacağına ve bu beysbola tahammül edemeyeceğine bağırdı.
Ne kadar uğraştığımızın önemi yok, çabalarımız hiç bir şey olmadı. Ve bir çocuğun gururunun ne kadar acı verdiğini gördük. Onu cesaretlendirmeye, ona yardım etmeye, ona güven aşılamaya çalıştık, ancak tekrarlanan fiyaskodan sonra, tüm duruma farklı bir açıdan bakmaya karar verdik.
O zamanlar, ülke çapında çeşitli müşterilerle “liderlik geliştirmek” için büyük bir iş yapıyordum. Özellikle, IBM'in idari personelinin gelişim programı katılımcıları için iletişim ve algı konusundaki sunumları hazırlamak için her iki ayda bir yaptım.
Gerekli araştırmaları yaparak ve ilgili materyalleri hazırlayarak, algıların nasıl şekillendiği, tutumlarımızı nasıl etkilediği ve davranışlarımızın davranışlarımızı nasıl etkilediği ile son derece ilgilendim. Bu, bana, algımızın içimizde ne kadar derinleştiğini fark etmenin yanı sıra, olasılık ve kendi kendini gerçekleştiren tahminler ya da “Pygmalion etkisi” teorisini incelemeye yönlendirdi. Fark ettim ki, sadece etrafımızdaki dünyaya değil, aynı zamanda baktığımız “prizma” a da dikkat etmeliyiz, ve bu “prizmanın”, dünyadaki son derece etkili insanların becerilerini - Stephen Covey'in algılayışını - belirlediğini.
Sandra ile IBM'in personelini öğrettiğim kavramlar hakkında konuşarak, oğlumuza yardım etmek için istediğimiz her şeyin, aslında nasıl algılandığımızı, onu gördüğümüz ile uyumlu olmadığını fark ettik. Dürüstçe kendimizi derinden gizlenmiş duygularımıza kabul ettiğimizde, aslında, derinlerde, oğlumuzun, yetersiz gelişime sahip “geri” bir çocuk olarak algıladığımızı fark ettik. Bu nedenle, tutumlarımız ve davranışlarımız üzerinde ne kadar çalışsak da, ne yaparsak yapalım ve ne söylersek etsin, eylemlerimiz, her zaman okuduğu gibi, etkisiz kalmaya devam eder: "Bu yeteneğe sahip değilsiniz. Yardıma ihtiyacınız var."