History of Qing dynasty İndir

Qing hanedanı, resmen Büyük Qing (/ tʃɪŋ /), Çin'in son imparatorluk hanedanıydı. 1636'da kurulmuş ve 1644'ten 1912'ye kadar Çin'e hükmetmiştir. Bundan önce Ming hanedanlığı tarafından seçilmiştir ve Çin Cumhuriyeti tarafından başarılmıştır. Qing çok kültürlü imparatorluğu neredeyse üç yüzyıl sürdü ve modern Çin için bölgesel bir üs oluşturdu. Dünya tarihindeki en büyük beşinci imparatorluktu.

Hanedanı Mançurya’daki Mançu Aisin Gioro klanı tarafından kuruldu. On altıncı yüzyılın sonlarında, aslen Ming Jianzhou Muhafızları'ndan bir polis memuru olan Nurhaci, Mançu, Han ve Moğol unsurlarını içeren askeri-sosyal birimleri "Afişler" düzenlemeye başladı. Nurhacı, Mançu klanlarını birleşmiş bir varlık olarak kurdu. 1636'da oğlu Hong Taiji, Ming kuvvetlerini Liaodong'dan uzaklaştırmaya başladı ve yeni bir hanedanı olan Qing'yi ilan etti. 1644'te Li Zicheng liderliğindeki köylü isyancıları Ming başkenti Pekin'i fethetti. Onlara hizmet etmekten ziyade, Ming general Wu Sangui, Mançus ile bir ittifak yaptı ve isyancıları yenen ve başkenti ele geçiren kral Prens Dorgon'un başkanlık ettiği Shanhai Geçidi'ni Afiş Ordularına açtı. Güney Ming'den ve Wu Sangui liderliğindeki Üç Feodalinin İsyanı, Çin'in Qing fethini yaklaşık 40 yılda erteledi. Fetih yalnızca 1683'te Kangxi İmparatoru hükümdarlığı altında (1661-1722) tamamlandı. Qianlong İmparatorunun 1750'lerden 1790'lara kadar 10 Büyük Kampanyası, Qing kontrolünü İç Asya'ya uzattı. İlk Qing hükümdarları Mançu geleneklerini sürdürdüler ve unvanları İmparator iken, Moğollarla uğraşırken "Bogd haan" ı kullandılar ve Tibet Budizminin patronlarıydılar. Konfüçyüs stilleri ve bürokratik hükümet kurumlarını kullanarak hüküm sürdüler ve Han Çin'i Mançus'un altında veya ona paralel olarak çalışmak üzere işe almak için emperyal incelemeleri yaptılar. Ayrıca, komşu bölgelerle ilişkilerde kol sistemi sisteminin ideallerini de uyarladılar.

Qianlong İmparatoru hükümdarlığı döneminde (1735-1796) hanedanı zirvesine ulaştı, ancak daha sonra refah ve emperyalist kontroldeki ilk düşüşüne başladı. Nüfus 400 milyona yükseldi, ancak vergi ve devlet gelirleri düşük bir oranda sabitlendi ve nihai mali krizi neredeyse garanti altına aldı. Belirlenen yolsuzluk, isyancılar devletin meşruiyetini test etti ve yönetici seçkinler dünya sistemindeki değişimler karşısında zihniyetlerini değiştiremediler. Afyon Savaşları’nın ardından Avrupalı ​​güçler dış kontrol altında "eşitsiz antlaşmalar", serbest ticaret, dünya dışı ve antlaşma limanları getirdi. Orta Asya'daki Taiping İsyanı (1850-1864) ve Dungan İsyanı (1862-1877), çoğu savaşın neden olduğu kıtlıklar nedeniyle 20 milyon insanın ölümüne yol açtı. Bu felaketlere rağmen, 1860'lı yılların Tongzhi Restorasyonu'nda Han Çinli seçkinler, Konfüçyüs düzeninin ve Qing yöneticilerinin savunması için yürüdü. Kendi Kendini Güçlendirme Hareketi’ndeki ilk kazanımlar, 1895’in Çin’in Kore’ye ve Tayvan’a olan etkisini kaybettiği Birinci Çin-Japon Savaşında tahrip edildi. Yeni Ordular düzenlendi, ancak 1898 iddialı Yüz Gün Reformu muhafazakar İmparatoriçe Dowager Cixi tarafından darbeyle geri döndü. Yabancı güçler tarafından verilen İmtiyazlar Mücadelesi, şiddetle anti-yabancı "Boksörler" i tetiklediğinde, yabancı güçler Çin'i işgal etti, Cixi kendilerine savaş açtı, yenilgiye uğramasına ve İmparatorluk Mahkemesinin Xi'an'a uçmasına yol açtı.