Game of Life İndir

Aynı zamanda Yaşam olarak da bilinen Hayat Oyunu, 1970 yılında İngiliz matematikçi John Horton Conway tarafından tasarlanan hücresel bir otomat.

Oyun, sıfır oyunculu bir oyundur, yani evrimi, daha fazla girdi gerektirmeyen başlangıç ​​durumuna göre belirlenir. Biri ilk konfigürasyon oluşturarak ve bunun nasıl geliştiğini gözlemleyerek veya ileri düzey oyuncular için belirli özelliklere sahip modeller oluşturarak gözlemler.

kurallar

Yaşam Oyununun evreni, her biri iki olası durumdan birinde, canlı ya da ölü (sırasıyla, doldurulmuş ve doldurulmamış) olan sonsuz, iki boyutlu ortogonal bir kare hücre ızgarasıdır. Her hücre, yatay, dikey veya çapraz olarak bitişik olan hücreler olan sekiz komşusu ile etkileşime girer. Zamanın her aşamasında, aşağıdaki geçişler gerçekleşir:

  1. İkiden az sayıda canlı komşu olan herhangi bir canlı hücre, düşük nüfusluymuş gibi ölür.
  2. İki veya üç canlı komşu olan herhangi bir canlı hücre, bir sonraki nesle dayanır.
  3. Üçten fazla canlı komşu bulunan herhangi bir canlı hücre, aşırı nüfusluymuş gibi ölür.
  4. Tam olarak üç canlı komşusu olan herhangi bir ölü hücre, üreme gibi, canlı bir hücre haline gelir.

İlk kalıp sistemin tohumunu oluşturur. İlk nesil, yukarıdaki kuralları tohumdaki her hücreye aynı anda uygulayarak yaratılır; doğumlar ve ölümler eşzamanlı olarak meydana gelir ve bunun gerçekleştiği ayrık an bazen kene denir. Her nesil öncekinin saf işlevidir. Yeni nesiller yaratmak için kurallar tekrar tekrar uygulanmaya devam edilir.


1940'ların sonlarında, John von Neumann yaşamı kendisini yeniden üretebilen ve bir Turing makinesini simüle edebilen bir yaratılış (varlık veya organizma olarak) olarak tanımladı. Von Neumann, sıvı ya da gaz içerisinde rastgele yüzen elektromanyetik bileşenleri kullanacak bir mühendislik çözümü düşünüyordu. Bu, şu anda mevcut olan teknolojiyle gerçekçi olmadığı ortaya çıktı. Stanislaw Ulam, von Neumann'ın teorik elektromanyetik yapılarını simüle etmeyi amaçlayan hücresel otomatları icat etti. Ulam, hücresel otomatlarını iki boyutlu bir kafesin içinde çeşitli evraklarda simüle etmek için bilgisayarları kullanmayı tartıştı. Paralel olarak, Von Neumann Ulam'ın hücresel otomatiğini kurmaya çalıştı. Başarılı olmasına rağmen, diğer projelerle meşguldü ve bazı detayları bitmedi. Yapısı karmaşıktı çünkü kendi mühendislik tasarımını simüle etmeye çalışıyordu.

Matematiksel mantık ve kısmen Ulam'ın simülasyon oyunları üzerine yaptığı çalışmalarla soruların motive ettiği John Conway, 1968'de çeşitli 2D hücresel otomat kuralları ile deneyler yapmaya başladı. [3] Conway'in ilk amacı, ilginç ve öngörülemeyen bir hücre otomatiği tanımlamaktı. Bu nedenle, bazı yapılandırmaların ölmeden önce uzun süre dayanmasını istedi, diğer yapılandırmalar döngülere izin vermeden sonsuza dek sürmek istiyordu, vb. Conway'in Yaşam Oyunu, Von Neumann'ın iki genel şartını yerine getirme anlamında canlı olan bir konfigürasyon olduğunu itiraf etti. Conway'in Yaşamı önündeki tanımlar kanıt odaklıyken, Conway'in imtiyaz sağladığının kanıtı olmadan basitliği amaçlayan inşaat otomatiğin canlı olduğunu kanıtladı.

Conway, bu kriterleri yerine getirmek için ciddi deneylerden sonra kurallarını dikkatlice seçti:

1. Patlayıcı büyüme olmamalıdır.
2. Kaotik, öngörülemeyen sonuçları olan küçük başlangıç ​​kalıpları bulunmalıdır.
3. von Neumann üniversal inşaatçılar için potansiyel olmalı.
4. Kurallar, mümkün olduğu kadar basit olmalı ve yukarıdaki kısıtlamalara bağlı kalmalıdır.

Hayat Oyunu'ndaki birçok desen, nihayetinde durgun yaşamların, osilatörlerin ve uzay gemilerinin birleşimi olur; diğer desenler kaotik olarak adlandırılabilir. Bir kalıp, sonunda böyle bir kombinasyona yerleşene kadar çok uzun süre kaotik kalabilir.