Karvir Nivasini Ambabai-करवीर निवासिनी महालक्ष्मी İndir

Mahalakshmi Tapınağı, Kolhapur, Karveer'de yaşayan Mahalakshmi (Ambabai) tapınağıdır.Bu tapınak Maharashtra'daki tapınakların üç buçuk peethasından biridir. Puranas'ta bahsedilen 108 Peetha'dan ve Maharashtra'daki Tanrıça'nın üç buçuk Peethasından biridir. Tapınağın düzeninden Chalukya dönemine kadar uzanır. 600 ile 700 arasında inşa edilmiş olması muhtemeldir. Tapınak ilk olarak Rashtrakuta veya daha önceki Shilahar kralları tarafından sekizinci yüzyılda inşa edilmiştir.

Ambabai tapınağının antikliği Puranas, birçok Jain metni, bakır levha ve birçok belge tarafından kanıtlanmıştır ve Kolhapur Ambabai tam anlamıyla Maharashtra'nın Kulaswamini'dir.

Babürler bu tapınağı yok ettiklerinde, tanrıçanın idolünün rahip tarafından uzun yıllar saklandığı söylenir. Daha sonra Sambhaji Maharaj döneminde. Tapınak 1715 ve 1722 arasında yeniden canlandırıldı. Zanaatkarlıktaki fark, ince oymalı duvarlardan ve basit piklerden kaynaklanmaktadır.

Birçoğuna göre, tanrıça, idolün yakınındaki aslan ve damardaki matulinga nedeniyle bir Jagdamba formudur. Tanrıça'nın idolü taştan yapılmıştır ve 40 kg ağırlığındadır. İdolün arkasında taş bir aslan var. Başta bir taç ve üzerinde bir yılan duruşu var. Tanrıça Sanskrit Aarti de kafasındaki yılanı tanımlar. Karveer Mahatmya'nın 13. bölümünün yedinci ayetinde, Pannagankita Mastakam'ın yılanın tanrısının başına fana gördüğünü ifade ettiği söylenir. Hemadpanthi tapınak sisteminin öncüsü Hemadri tarafından bestelenen Hemadri Veerachit Chaturvargachintamani'de, kafadaki idolün Karveer Niwasini adlı bir yılan olduğu belirtiliyor. Kolhapur'daki bu Mahalakshmi tapınağı batıya, Mahavdar batıya bakmaktadır. Girişte ahşap sütunlar ve ispidar kemerli geleneksel Maraton tarzı görülebilir. Tapınak son on yüzyıl boyunca birçok kez büyümüştür. Tapınağın dört ana bölümü vardır. Doğu kısmında Gabhara ve Rangmandap en eski kısımdır. Tanrıça tapınağı burada. Kuzeyinde Mahakali mahakara, güneyinde Mahasaraswati mahabarası vardır.

Hindu Dharmashastra'ya göre, idolün prestiji ile birlikte tapınak da tanınıyor ve bu nedenle tapınağı onarmaya veya artırmaya izin veriliyor, ancak herhangi bir parçanın çıkarılmasına veya yıkılmasına izin verilmiyor. Bu, eski tapınakların sayısında büyük bir artışa yol açmış gibi görünüyor. Chaitra Pournima zamanında, art arda yükselen ve lambalarla aydınlatılan üç zirvenin görünümü tarif edilemez.

Tapınağın duvarlarında oymacılar, enstrümanlar, mridangs, talakari, arpistler, ayna izleyicileri, yakshas, ​​nimfler, savaşçılar ve kinnarlar var. Magh Shuddha Panchami'de tapınak, gün batımının ışınları, bir çift kireçtaşı olmayan taş yapı ve takımyıldızında çok açılı bir taban ile tanrıçanın yüzüne düşecek en iyi güneş koruyucuları ile süslenmiştir. Tapınak türünde Sheshashai, Dattatreya, Vishnu, Ganapati vb. Ve Kashi ve Mankarnika Kundas gibi birçok tanrının tapınakları vardır.

Mahalakshmi uyanmış bir tapınak ve yemin eden bir tanrıça olduğundan, her zaman yeminlerini ödemek için bir insan akışı vardır. Balaji Bajirao Peshwa'nın karısı Gopikabai'nin, yeminini ödemek için yirmi dört tolas (yaklaşık beş kilo) ağırlığında dört altın bilezik taşıdığı söyleniyor.

Cuma, Salı Tanrıça günleri olarak kabul edilir. Her Cuma ve Ashwin, Kartik, Margashirsha ve Magh ve Chaitra Vadya Pratipades'in dört Purnimas'ında, Tanrıça'nın pirinç idolünün palanquin alayı çıkarıldı. Tahtırevanın yanı sıra, tanrıçanın bir bhaldar-chopdar ve bir tahtırevan bhoi vardır. Geçmişte, filler, atlar, vs. tahtırevan için gerekliydi. Kahramanlar, tahtıvanın her aşamasında şarkı söyleyip dans ederlerdi.

Navratra'da, Tanrıça'ya araç ibadeti dokuz gün boyunca yapılır. Kalaş, çiçek çelenk, kara toprağa ekilen tahıllar vb. Ev ibadetinde kullanılır. Aştami, Tanrıça'nın şehir turuydu. Navsa için Salı ve Cuma günleri Tanrıça'nın korunmasını istemek gelenekseldir. Ashwin ayında Mahalakshmi'yi hızlandırmak gelenekseldir. Tanrıça zerdeçal ile taşınacak ve yakacak odun ile bakır veya toprak bir tencereye yerleştirilecek ve tanrıçanın önüne yükseltilecek ve üflenecektir.